Droga do niepodległości: Zapomniany bohater

Bez wątpienia zasługuje na miano legendy, choć dzisiaj niewielu inowrocławian zna życiorys tego niezwykłego człowieka. Żołnierz Armii Krajowej, po wojnie skazany na karę śmierci – Jan Wojciech Zieliński spędził sześć lat w stalinowskim więzieniu. Tragiczne wydarzenia zmieniły całe jego życie. Dziś mija dziesiąta rocznica Jego śmierci.

Pod koniec lat 70. ubiegłego stulecia Jan Wojciech Zieliński rozpoczął swoją przygodę z opozycją polityczną, m.in. kontaktując się ze znanym toruńskim działaczem Stanisławem Śmiglem. Uczestniczył również w powołaniu struktur „Solidarności” w naszym mieście, redagował pisma związkowe, a w lipcu 1981 r. został zastępcą przewodniczącego Oddziału Inowrocław.

Już na początku stanu wojennego został internowany w ośrodku odosobnienia w Potulicach, skąd przeniesiono go później do Strzebielinka. Po zwolnieniu w maju 1982 r. nadal kontynuował działalność opozycyjną – podczas przeszukania jego mieszkania znaleziono dwa radiotelefony, pistolet pneumatyczny, maskę przeciwgazową, amunicję do broni palnej i mapę lotniczą! W stanie wojennym musiał również bronić się przed oskarżeniem o „wyszydzanie ustroju i naczelnych organów władzy PRL”, którego miał się dopuścić w zredagowanej jeszcze we wrześniu 1981 r. ulotce. Bezpieka przestała się nim interesować dopiero po wyborach czerwcowych.

Wspólnie z działaczami zdelegalizowanej „Solidarności” pod koniec 1988 r. rozpoczął starania o reaktywowanie struktur związku w Inowrocławiu. Kierował kampanią kandydatów Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w naszym mieście, potem organizował koło Krajowego Związku Żołnierzy AK. Z czasem wycofał się z aktywnej działalności społecznej – niewiele można napisać o ostatnich latach jego burzliwego życia. Zmarł 24 września 2006 r. i spoczął na cmentarzu parafii św. Józefa przy ul. Karola Libelta.

Całe dorosłe życie poświęcił walce o wolną Polskę. Niestety, niewielu o tym pamięta…