Zamknij

Szefowie inowrocławskiej bezpieki w latach 1945-1965

09:19, 13.02.2017 M.A
Skomentuj

Niezwykle interesujący artykuł autorstwa inowrocławianina dra Mirosława Pietrzyka ukazał się w ostatnim numerze rocznika "Aparat Represji w Polsce Ludowej. Niechlubnym bohaterami publikacją są szefowie inowrocławskiej bezpieki w latach 1945-1965. Zapraszamy do lektury recenzji tekstu.

W wydanym na końcu ubiegłego roku kolejnym numerze rocznika "Aparat Represji w Polsce Ludowej" znajduje się artykuł autorstwa dr Mirosława Pietrzyka zatytułowany "Szefowie inowrocławskiej bezpieki w latach 1945-1965". Licząca ponad siedemdziesiąt stron druku praca została napisana językiem barwnym, z zachowaniem norm publikacji naukowej. Cieszący się zasłużoną marką w środowisku naukowym autor wielu prac na temat komunizmu w sposób dociekliwy i niezwykle sugestywny opisał kolejnych szefów Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP) w tym mieście. Przedstawił ich pochodzenie społeczne, losy przed i w trakcie drugiej wojny światowej (często, jak wykazało późniejsze śledztwa, były one odmienne od tego, co deklarowali), przebieg kariery w strukturach UB i niekiedy dalsze koleje życia. Zrobił to na podstawie szerokiego materiału źródłowego, głównie akt archiwalnych ale także zebranych przez siebie relacji. Przytoczone ,,dokonania” większości z nich jeżą włos na głowie : dwóch w ramach walki z podziemiem po 1945 r. organizowało zabójstwa żołnierzy ,,wyklętych” na terenach poza Kujawami. Inny zajmował się w trakcie swojego krótkiego urzędowania głównie szabrem oraz nakazał zabójstwo jednego ze swych podwładnych, który chciał to ukrócić. Kolejny zgwałcił ok. dziesięć kobiet (w tym także zatrudnionych w UB!), dokonywał różnego rodzaju wyłudzeń finansowych na szkodę osób fizycznych i nadużyć finansowych na szkodę państwa. Jeszcze inny nie reagował na przypadki utraty życia osób przesłuchiwanych przez jego podwładnych. Ostatecznie został za to ukarany… krótkim aresztem domowym. Rozmiary tej krótkiej recenzji uniemożliwiają przytoczenie wszystkich przytoczonych przez autora przestępstw strażników nowego ładu. Jeśli tak wyglądała działalność funkcjonariuszy UB na głębokiej prowincji, to strach pomyśleć , co działo się w Warszawie i innych dużych ośrodkach. Gdyby nie podane przez niego źródła historyczne, trudno byłoby uwierzyć, że to zdarzyło się naprawdę…

Przestępstwa i zbrodnie miały różne następstwa: ubecy zostali ukarani tylko za te, które miały podłoże czysto kryminalne. Pozostałe, popełnione w ramach walki z przeciwnikami nowego ustroju pozostały bezkarne do dzisiejszego dnia, mimo istnienia instytucji ( IPN, Prokuratura ) , których jednym z ustawowych zadań jest ściganie nie ulegających przedawnieniu zbrodni komunistycznych.

Przywołane przez autora postacie zamiast stać na straży bezpieczeństwa, jak sugerowała nazwa urzędu, który reprezentowali, stały de facto na czele organizacji przestępczej. Nie wszyscy Polacy zdawali sobie wtedy sprawę, że słowo ,,bezpieczeństwo” w tym ustroju znaczyło zupełnie co innego niż przed 1939 rokiem. Było to jedno z kluczowych słów tzw. nowomowy, którą genialnie opisał pod koniec lat czterdziestych George Orwell w powieści ,,1984”. Nieprzypadkowo ta książka ukazał się w obiegu oficjalnym dopiero przy końcu istnienia PRL-u.

Podsumowując uważam, że artykuł M. Pietrzyka powinien przeczytać każdy, kto chce wiedzieć jacy ludzie kierowali instytucją, która w pierwszej dekadzie po 1945 roku była panem życia i śmierci Polaków między Wisłą a Odrą. Wzbogaca ciągle niepełną wiedzę o czasach PRL-u i może być materiałem do refleksji nad brakiem sprawiedliwości, który ciągle towarzyszy dziejom ludzkości.

dr Jarosław Kopiński

O autorze recenzji:   Jarosław Kopiński  -  (ur. 1966), historyk, doktor nauk humanistycznych, pracownik administracji państwowej, wielokrotnie publikował na łamach pism historycznych.

(M.A)

Co sądzisz na ten temat?

podoba mi się 0
nie podoba mi się 0
śmieszne 0
szokujące 0
przykre 0
wkurzające 0
facebookFacebook
twitterTwitter
wykopWykop
komentarzeKomentarze

komentarz(0)

Brak komentarza, Twój może być pierwszy.

Dodaj komentarz

0%