Choinka często zwana jest drzewem życia. Historia choinki sięga 1419 roku. Wtedy na Boże Narodzenie niemieccy piekarze z Feyburga postawili choinkę w szpitalu św. Ducha. Udekorowali ją owocami, opłatkami, piernikami, oraz papierowymi ozdobami.
Do Polski tradycję stawiania udekorowanej choinki przeniesiono z Niemiec w XVIII wieku. Wcześniej na Boże Narodzenie w drzwiach sieni wieszano podłaźniczkę. Była to choinka ze ściętym wierzchołkiem, przybrana jabłkami i orzechami.
Wedle tradycji choinka powinna być przystrajana w Wigilię.
Tradycja szopki sięga V wieku. Wtedy to przeniesiono żłóbek Jezusa z Betlejem do Rzymu i umieszczono w Bazylice Matki Bożej Większej.
Polska szopka to najczęściej makieta, która jest wyobrażeniem narodzin Jezusa w stajence, czy grocie. Często stawiana pod bożonarodzeniową choinką. Ma różne formy, wykonana z drewna, papieru, czy z gipsu.
Sceny obrazują moment przybycia pasterzy lub Trzech Mędrców. W każdej szopce znajduje się przedstawienie Świętej Rodziny, czyli małego Jezusa, Marii oraz Józefa. Najczęściej elementem szopki polskiej są także postaci Trzech Mędrców, pasterzy, oraz bydła w tym woła i osła. Pojawiają się owce, Gwiazda Betlejemska i anioły.
[ZT]14676[/ZT]
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz