Wirtualna szkoła stała się rzeczywistością. Poznajcie opinie nauczycieli i rodziców

Od kilku dni trwają lekcje w internecie. Zdania pedagogów inowrocławskich szkół oraz  rodziców uczniów są podzielone.

Donata jest mamą dziesięcioletniego Kryspina. Podkreśla, że w trzeciej klasie jest sporo materiału do przerobienia. Nauka w sieci wymaga większej dyscypliny, a uczniowie z pewnością woleliby wrócić do szkoły.

- Wychowawczyni syna jest w porządku, potrafi przekazać materiał. Jednak nie podoba mi się, że muszę bawić się w nauczyciela, choćby wirtualnie – zdradza.

Anna Kosińska to pedagog w inowrocławskiej Niepublicznej Szkole Podstawowej „Jagiellonka”. Jest również mamą dwójki dzieci w wieku szkolnym.

- W naszej szkole nauczyciele stanęli na wysokości zadania.  Mam dobrą  relację z nimi, zawsze można napisać, czy zadzwonić i dopytać. Służą pomocą, więc radzimy sobie. Uważam jednak, że uczniowie wolą osobisty kontakt z nauczycielem i więcej wynoszą z lekcji. Tego nie zastąpi szkoła w sieci. Przyznam też, że sama wolałabym być w pracy - mówi.

Marcin jest tatą ucznia szkoły podstawowej. Do nauczycieli ma tylko prośbę, by z rozwagą zadawali prace domowe. Jego zdaniem dzieci mają momentami więcej zadań niż w czasie kiedy chodziły do szkoły. Natomiast Edyta to mama tegorocznego maturzysty. Nie ukrywa, że nauka w internecie nie jest zbyt łatwa dla jej syna. Również uważa, że jest zbyt dużo zadań. Dodała też, że matury ze względu na zdrowie i bezpieczeństwo uczniów powinny być przełożone.

Swoim nietuzinkowym spojrzeniem na wirtualną szkołę podzielił się Łukasz Oliwkowski, polonista w III Liceum Ogólnokształcącym im. Królowej Jadwigi:

- Powinienem zacząć jak Lem w rozmowie ze swoim tłumaczem: „Co do mnie, to nie umiem tłumaczyć nawet sam siebie”, nie będę więc tym bardziej tłumaczył, jak wywiązuję się z obowiązku zdalnego nauczania, może trochę. Sytuacja jest wyjątkowa, więc wyjątkowe są też formy nauczania. Nie czekałem na 25 marca. Od niemal pierwszych dni po zawieszeniu lekcji umówiłem się z uczniami na Discordzie i to pozostaje główną platformą komunikacji. Dochodzą do tego polecony przez koleżankę Padlet i oczywiście, jak wcześniej messenger, no i skrzynka mailowa. Bardzo interesuje mnie pewna przemiana kulturowa, która się dokonuje, na naszych oczach. Ostatnio rozmawiałem z żoną – specjalistką od autyzmu – że świat znalazł się w spektrum. Wszyscy nagle doświadczają jak wygląda autyzm od środka. Dziwne prawa społeczne, „dorośli” ze szczebli władzy edukacyjnej wypowiadający zupełnie niezrozumiałe konstrukcje logiczne, mnóstwo jakiejś neonowowmowy każącej walczyć z wrogiem. Słowo autyzm wzięło się od greckiego autos – oznaczającego człowieka samotnego, samego. Rozpoczyna się kwiecień, międzynarodowy miesiąc wiedzy o autyzmie. Dzisiaj każdy jest autystą, a ucznia i nauczyciela można by określić – komputerowy geek. Jest w tym wszystkim jeden pozytywny paradoks. W ciągu kilku tygodni okazało się, że wszystkie programy nauczania, system oceniania, tysiące tabel i rozporządzeń, to biurokratyczna fikcja. Zawsze podskórnie czułem, że tak jest. Pozostaje inwencja nauczyciela, mam nadzieję – zaufanie do jego kompetencji, kreatywność. Tego się trzymam. Przewrotnie otwarta stała się też sztuka – ta ilość udostępnionych książek, spektakli, muzeów – imponuje. Tylko korzystać – wczoraj zwiedziłem z uczniami dworek Kochanowskiego w Czarnolesie. I dobrze, że sztuka jest!

[ZT]15765[/ZT]

Eugeniusz Mikołajczak i jego żona Agnieszka są nauczycielskim duetem. On uczy fizyki w I Liceum Ogólnokształcącym, ona matematyki i fizyki w Szkole Podstawowej nr 11 im. Stefana Batorego. Są również rodzicami trójki dzieci. Najstarszy syn już się usamodzielnił, ale mieszka z nimi dwójka pociech w wieku szkolnym.

- Szkoła w domu to praca 12 godzin dziennie. Dwa laptopy na cztery osoby pracujące, słaby internet o ograniczonym transferze, który nie wytrzymuje pracy wszystkich domowników jednocześnie. Wszyscy jesteśmy przeciążeni obowiązkami, a dzieci spędzają dwa razy więcej czasu nad lekcjami niż kiedy chodziły do szkoły – relacjonują.

Aneta ocenia naukę w sieci bardzo pozytywnie. Jej córka Martyna jest zachwycona i dzięki temu wróciła do normalności. Ma kontakt z rówieśnikami oraz wychowawcą i innymi nauczycielami. Dziewczynka z niecierpliwością czeka na kolejny dzień szkoły i z uwagą wykonuje wszystkie polecenia.

- Zacząłem Lemem i skończę: „Nauka nie zajmuje się takimi własnościami bytu, do których należy śmieszność. Nauka objaśnia świat, ale pogodzić z nim może jedynie sztuka.” Nawet jeśli pozostaje jej wirtualna forma – podsumowuje Łukasz Oliwkowski.