Mówi się, że czas jest pojęciem względnym, czymś wymyślonym. W zależności od tego, jak się na to spojrzy, jest w tym sporo racji. Już starożytni zauważyli zmieniające się pory w ciągu dnia. Słońce nie świeci przez całą dobę, zmienia się także jego położenie. Według rytmu dobowego w organizmie zachodzą rozmaite przemiany. Przyroda jest mu w pełni podporządkowana. Dawniej kładziono się spać po zachodzie słońca i wstawano wraz z jego wschodem. Obecnie rytm biologiczny został mocno zaburzony, a wynika to z postępu technologii. Niektórzy przesiadują do późna w nocy przed ekranem komputera. Problemem jest także praca wielozmianowa. Odmierzaniem godzin i minut zajmują się za człowieka rozmaite urządzenia.
Dawniej można było pomarzyć o czymś takim jak kalkulator czasu, nie było urządzeń mobilnych ani nawet zegarka. Jako pierwszy pojawił się zegar słoneczny, miało to miejsce tysiące lat przed naszą erą w Chinach. Oczywiście był to dosyć prymitywne wynalazek, który nie pozwalał dowiedzieć się, ile czasu minęło w minutach i sekundach. Wbijano pręt pionowo w ziemię i obserwowano pojawiający się cień. Był on różnej długości, w zależności od pory roku i wysokości słońca. Łatwo się wobec tego domyślić, że nie była to precyzyjna metoda odmierzania czasu. Zaczęto jednak wprowadzać różne udoskonalenia, pojawiła się także okrągła tarcza zegara. Kolejną modyfikacją było wbicie pręta w ziemię pod kątem zgodnym z szerokością geograficzną. Pozwoliło to już na dokładniejsze sprawdzenie, która jest godzina. Pojawił się również zegar gwiezdny, dzięki któremu możliwe stało się odmierzanie czasu w nocy. Bazowano na gwieździe polarnej, a dokładnie na jej położeniu na nieboskłonie, ale było to dosyć uciążliwe.
Na tym jednak nie poprzestano. Kolejne osoby szukały bardziej precyzyjnego sposobu na odmierzanie czasu. Pojawił się wynalazek w postaci astrolabium. Można było sprawdzić pozycje poszczególnych obiektów na niebie o konkretnej porze dnia. Początkowo astrolabium było drewniane, potem mosiądzowe i srebrne. Stało się podstawowym narzędziem dla osób zainteresowanych astronomią. Możliwe było określenie czasu za dnia i nocą. Wystarczyło obserwować zmieniające się położenie ciał niebieskich względem ziemi. Do odmierzania czasu służył również zegar wodny, który można porównać do egipskiej klepsydry z piaskiem. Oczywiście nie pozwalało to na dokładne ustalenie aktualnej godziny. Stało się to możliwe dopiero po wynalezieniu zegarów wahadłowych. Potem były one mechaniczne, a wraz z upływem czasu pojawiły się także nowoczesne modele elektroniczne.
Zastanawiające dla wielu osób jest to, dlaczego doba ma 24 godziny, a z kolei godzina 60 minut. Pojawia się wobec tego pytanie, to to ustalił i czym się kierował. Już starożytni Egipcjanie wprowadzili 24 godziny, podzielili również rok na 12 miesięcy. Kierowali się oni fazami księżyca. Obserwowali przyrodę, wschody i zachody słońca, położenie różnych ciał niebieskich. Kalendarz egipski przejęli Rzymianie, którzy wprowadzili nieco modyfikacji. System dwunastkowy zastosowany przez Egipcjan wynikał z drogi cienia od wschodu do zachodu słońca. Z tego właśnie powodu podzielono na tarczy zegara na 12 równych części, które wskazywały dzień i noc. Jeśli ktoś aktualnie chce wiedzieć, ile czasu minęło, to przyda mu się kalkulator godzin na szeruj.pl.
Jako że bazowanie wyłącznie na godzinach było mało precyzyjne, pojawił się także podział na minuty. Wymusił to postęp cywilizacyjny. System sześćdziesiątkowy wprowadzili Rzymianie i ma to źródło w miarach kątów. Dla jeszcze lepszego sprecyzowania jednostek czasu pojawił się także podział minut na sekundy. Jak wiadomo, jednej minucie odpowiada 60 sekund. Można wobec tego śmiało powiedzieć, że kwestie dotyczące kalendarza, odmierzania czasu, są wynikiem rozmaitych procesów historycznych i cywilizacyjnych na przestrzeni lat.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz