Właściciele mieszkania lub domu często obawiają się konsekwencji udostępnienia lokalu obcej osobie. Szczególne wątpliwości budzi w nich meldunek najemcy. Nawet tymczasowe zameldowanie wiążą z rozmaitymi trudnościami, m.in. brakiem możliwości eksmisji lokatora w przypadku konfliktu. Jednak meldunek nie sprawia, że osoba zyskuje prawo do nieruchomości, w której jest zameldowana.
Obowiązek meldunkowy wynika bezpośrednio z przepisów ustawy o ewidencji ludności. Zgodnie z art. 24 – „Obywatel polski przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy określony w ustawie. Obowiązek meldunkowy polega na: 1) zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego; 2) wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego; 3) zgłoszeniu wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej oraz powrotu z wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, z uwzględnieniem art. 36”. Oznacza to, że każdy obywatel powinien zameldować się w miejscu pobytu stałego lub tymczasowego. Do meldunku uprawnia dokument potwierdzający własność, umowa użyczenia, dzierżawy lub najmu lokalu. Co ważne, zameldowanie jest formą potwierdzenia pobytu danej osoby w określonym miejscu i służy wyłącznie celom ewidencyjnym. Nie uprawnia jej do zarządzania nieruchomością i nie nadaje jej tytułu prawnego. Lokator nie zyskuje prawa do lokalu. Sprawia to, że w przypadku konfliktu z najemcą, właściciel mieszkania może ubiegać się o jego eksmisję.
Przeczytaj też artykuł: Zameldowanie najemcy w mieszkaniu
Meldunek stały lub czasowy można uzyskać poprzez wypełnienie odpowiedniego formularza i złożenie go w urzędzie gminy albo miasta. Aby najemca mógł się zameldować, musi przedstawić dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu, czyli umowę najmu. Właściciel mieszkania lub domu może potwierdzić, że zgadza się na zameldowanie lokatora, choć prawnie jego zgoda nie jest niezbędna. Wynika to z faktu, że podpisując umowę z najemcą, wynajmujący pośrednio pozwolił na meldunek. Kwestie te reguluje art. 28 ustawy o ewidencji ludności. Najemca powinien samodzielnie zameldować się w urzędzie. Nie ma potrzeby, aby osoba wynajmująca udała się razem z nim, aby dopełnić niezbędnych formalności. Wystarczy, że lokator sam podpisze się pod formularzem.
Lokator ma prawo zameldować się w mieszkaniu lub w domu bez zgody właściciela, jeśli zawarł z nim umowę najmu. Aby uniknąć sporów, lepiej jednak porozumieć się z najemcą. Zapobiegnie to sytuacji, w której osoba najmująca mieszkanie zamelduje się w mieszkaniu bez wiedzy wynajmującego. Wcześniejsze uzgodnienie tej kwestii może ustrzec obie osoby przed późniejszymi konfliktami.
Posiadanie adresu zameldowania nie sprawia, że najemca zyskuje ochronę przed eksmisją. Odmówienie wyprowadzki przez lokatora może nastąpić bez względu na to, czy jest zameldowany, czy też nie. Jednak meldunek nie stoi na przeszkodzie jego eksmitowania. Ponadto kwestie sporów w zakresie umowy najmu oraz eksmisji rozstrzygają przepisy prawa cywilnego, a zameldowania prawa administracyjnego. Dlatego też w przypadku problemów z najemcą, brano by pod uwagę przede wszystkim zapisy Kodeksu cywilnego. Nie dotyczą one bezpośrednio spraw meldunkowych. Warto pamiętać, że po wyprowadzce najemcy właściciel nieruchomości ma prawo go wymeldować. Podstawę do wymeldowania stanowi fakt, że dana osoba nie mieszka już w najmowanym wcześniej lokalu.
Więcej informacji na Prawo-mieszkaniowe.info
