Z żałobnej karty. Nie żyje Lech Tomaszewski

Zmarł Lech Tomaszewski, jeden z najważniejszych działaczy NSZZ „Solidarność” w naszym regionie i współorganizator podziemnych struktur opozycyjnych podczas stanu wojennego.

Urodził się 1 marca 1948 r. w Brześciu Kujawskim. Ukończył Technikum Rolnicze w Bielicach, zaś w latach 1976–1981 studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Uczestniczył w strajku okupacyjnym w Inowrocławskich Zakładach Chemicznych (5–7 września 1980 r.), po którym został przewodniczącym Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w tym przedsiębiorstwie. Od grudnia 1980 r. kierował organizacją związkową w największym inowrocławskim zakładzie.

Był delegatem na I Walne Zebranie Delegatów Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność”, a także członkiem Prezydium Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ „Solidarność” (odpowiedzialny za propagandę związkową) oraz delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. Uczestniczył w powołaniu Bydgoskiej Solidarnościowej Oficyny Wydawniczej, a poza tym działał jako redaktor i współredaktor pism związkowych: „Dziennik Uchwał Zarządu Regionu Bydgoskiego NSZZ 'Solidarność'”, „Solidarność Sody” oraz „Solidarność Wyborcza”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się w Balinie k. Inowrocławia. Po zwolnieniu z pracy rozpoczął własną działalność gospodarczą.

Należał do aktywnych działaczy opozycji antykomunistycznej w województwie bydgoskim – kolportował wydawnictwa bezdebitowe, organizował akcje ulotkowe a przy tym współtworzył podziemną grupę, która spotykała się w Głuchej Puszczy k. Orchowa w muzeum stworzonym przez Stanisława Pijanowskiego. Utrzymywał kontakty z Solidaritet Norge – Polen w Norwegii.

Był wydawcą i redaktorem gazet drugoobiegowych „Niezależny Obserwator Solidarności NOS” i „Gazeta Prześmiewcza – Sztandar MSW”. W latach 1983–1989 uczestniczył w przygotowywaniu Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Strzelnie.

Za swoją działalność odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

Tekst: Wojciech Gonera